Χαμμουραμπί

Έκτος ηγεμόνας της πρώτης δυναστείας της Βαβυλωνίας, σύμφωνα με τον Πίνακα των πρώτων Βαβυλώνιων βασιλιάδων. Γιος του Σαιν-μουμπάλιτ, ανέβηκε στον θρόνο πιθανότατα μεταξύ 1728 και 1686 π.Χ. Υπήρξε μία από τις διασημότερες μορφές στην ιστορία όλης της αρχαίας Ανατολής, την οποία κατά μεγάλο μέρος πέτυχε να ενοποιήσει υπό την κυριαρχία του. Νικώντας τον Ριμ-Σιν, βασιλιά της Λάρσα, στην κάτω Βαβυλωνία, και τους άλλους μικρούς γειτονικούς ηγεμόνες, καθώς και τη δυναστεία Μάρι, ο X. ίδρυσε μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τη Συρία έως το ελαμιτικό έδαφος, συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρη τη Μεσοποταμία. Αλλά το πλέον φιλόδοξο και δύσκολο σχέδιό του υπήρξε η προσπάθεια συγχώνευσης σε ενιαίο έθνος των διαφόρων λαών –Βαβυλωνίων, Ασσυρίων, Σουμερίων, Αμορραίων– που τους είχε συνενώσει υπό την κυριαρχία του, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει την ασταθή αυτή ένωση με μια γλωσσική, πολιτιστική, διοικητική και νομοθετική ενότητα, γεγονός που του ενέπνευσε την κατάρτιση του περίφημου Κώδικα του Χαμουραμπί. Στο έργο αυτό, που βρέθηκε χαραγμένο σε πέτρινη στήλη, οφείλεται κυρίως η φήμη και η δόξα του ονόματός του. Μια από τις διατάξεις της νομοθεσίας του X. όριζε να κόβονται τα χέρια του γιου που χτύπησε τον πατέρα του.